Genel olarak bir insanın başka bir insanı kıskanması kadar doğal bir şey yok gerçi. Her insan ön planda, en dikkat çeken olmak ister sonuçta. Hele olay hemcinsinse olay biraz daha farklılaşıyor.
Erkeklerin her zaman dalga geçme konusudur bu. “İki güzel kız arkadaş olamaz.”, ”Biri fazla dikkat çekerse diğeri onun ayağını kaydırır.” vs. Aslında gözlemlerime göre, çevremdeki erkeklerde de benzeri şeyler görmediğim değil. Konuyu saptırmamaya çalışarak asıl söylemek istediğim şeye geçmeye çalışacağım.
Şu kıskançlık olayı yakın (ya da yakın olduğunusandığımız?) arkadaşlarda da olabiliyor. Ben bu olaya biraz daha farklı bakıyorum sanırım.
Ben mesela, bazı kız arkadaşlarımla buluşacağım zaman ya da direkt onlara gideceğim zaman süslenip gidiyorum. Ona güzel görünmek istiyorum. İnsanlar sevgililerine süslenirler ya, özel bir yere giderken süslenirler ya… Ben de arkadaşıma gideceğim zaman süslenmek isteyebiliyorum çünkü o da benim için özel birisi, o da sevdiğim bir insan. Ona neden güzel görünmeyeyim?
Olay da burada belki de… Acaba böyle yaptığımda mutlu oluyor mu? Ben bir arkadaşım benim için süslenip geldiyse çok seviniyorum mesela. Onu öyle bakımlı ve güzel görmek hoşuma gidiyor. Bana süslenmiş, demek benim için özeniyor. Beni önemsiyor. Bu güzel bir şey değil mi?
Ayrıca, yine bir arkadaşımın başka bir ortamdaki arkadaşlarıyla tanışacağım diyelim. Örnek vererek anlatayım ki kafamızda daha güzel canlansın; mesela okul arkadaşları.
Böyle bir durumda ben yine kendime biraz daha çeki düzen vererek gidiyorum o ortama. Oradaki insanlar beni beğensin isterim ama bu kendim için değildir, yine arkadaşım içindir. Sonuçta ben onun normal hayatından, asıl hayatından bir parçayım, okul arkadaşları ise onun sadece okuldaki halini biliyorlar, ona göre tanıyorlar arkadaşımı. Eğer ben oraya saç baş dağınık gidersem “Ayşe’nin de ne garip arkadaşı varmış. Normalde hiç de böyle tiplerle arkadaş olacakmış gibi görünmüyor.” diyebilirler. Ben orada arkadaşım beni gurur duyarak tanıtsın arkadaşlarına isterim. O da o an beni kıskanmasın. Benim gibi düşünsün. Böyle bir arkadaşlık güzel bir arkadaşlık gibi geliyor kulağa benim için.
Çok mu garip düşünüyorum, bu düşüncem ne kadar doğru bilmiyorum. Dediğim şey “doğallık”tan uzak mı görünüyor onu da bilmiyorum ama sonuçta ben oraya yine “kendim” olarak gidiyorum. Sadece daha iyi paketlenmiş. Sonuçta dışarıya, toplum karşısına çıktığımda kendime çeki düzen vermem nasılsa, bu da ondan farklı değil gibi geliyor. Sadece saç taramak bile kendine bakmaktır sonuçta ve dışarı çıkarken kız olsun, erkek olsun bu hareketi çoğu insan yapıyordur. O yüzden pek garip görmüyorum bu durumu.
